ნისკარტჩაფხუტა რქაცხვირა, აფრიკისა და აზიის ნისკარტჩაფხუტების 57 სახეობიდან ერთ-ერთი, მხოლოდ ბრუნეის, ინდონეზიის, მალაიზიის, მიანმისა და სამხრეთ ტაილანდის დაბლობ ტყეებში გვხვდება. ნისკარტჩაფხუტა რქაცხვირები სხვა რქაცხვირებისგან გამოირჩევიან, რადგან მათი მუზარადები უმეტესად მკვრივია და კერატინის სქელ ფენას შეიცავს, იმავე ნივთიერებას, რაც თითის ფრჩხილებში, თმასა და მარტორქის რქაშია. ნისკარტჩაფხუტა რქაცხვირების ქცევაზე ბევრი რამ შეუსწავლელია, თუმცა ცნობილია, რომ ისინი თავიანთ ჩაფხუტებს ფრენისას ორთაბრძოლაში იყენებენ, ალბათ საბუდარი ადგილებისა და მსხმოიარე ხეებისთვის ბრძოლისას.

რქაცხვირები სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანნი არიან სამხრეთ აზიის ტყეების გადასარჩენად. როგორც „ტყის ფერმერები“, ისინი თესლებს მიმოფანტავენ მათი ამონთხევით ან დეფიკაციის შედეგად, რითაც რამდენიმე კვადრატული კილომეტრის ხეებით ხელახლა შევსებას უწყობენ ხელს. დღეს ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ფუნქციაა კომერციული საწარმოების მიერ ხელუხლებელი ტყეების გაკაფვის ფონზე. ხე-ტყის ფართომასშტაბიანი დამზადება აზიური რქაცხვირების ჰაბიტატსაც ამცირებს და საბუდარ ხეებსაც აქრობს.

ნისკარტჩაფხუტა რქაცხვირები განსაკუთრებით პრეტენზიულები არიან და ბუდობისთვის საჭიროებენ უზარმაზარ ხეებს ფუღუროებით. ასეთი ხეები ტყეში უძველესი და უდიდესია და, შესაბამისად, ძვირადაც ფასობს ტყის მკაფავთათვის. ეს ფრინველები ნელა მრავლდებიან, წელიწადში ერთხელ დებენ კვერცხს და მხოლოდ ერთ ბარტყს ზრდიან. იმის გამო, რომ დედა და ბარტყი ფუღურო ბუდეში განმარტოებით ცხოვრობენ დაახლოებით ხუთი თვის განმავლობაში, სანამ ნაშიერი დაფრთიანდება, ისინი მამრის მიერ მათ გამოკვებაზე არიან დამოკიდებულნი. თუ მამრს კლავენ – მაგალითად, ბრაკონიერები ესვრიან მუზარადის გამო – მისი ოჯახიც, სავარაუდოდ, დაიხოცება.

რქაცხვირას მუზარადებზე, რომლებიც სპილოს ძვალზე რბილია და ამიტომ მათზე ამოჭრაც უფრო ადვილია, აზიაში დიდი მოთხოვნაა. მათგან მძივებს, სამკაულსა და ხელოვნების დახვეწილ ნიმუშებს ამზადებენ.

2016 წელს გადაშენების საფრთხის წინაშე მყოფი ველური ფაუნისა და ფლორის სახეობებით საერთაშორისო ვაჭრობის კონვენციის (CITES, ხელშეკრულება, რომლითაც რეგულირდება საერთაშორისო ვაჭრობა ველური ცხოველებითა და ფრინველებით) 180-მა წევრმა სახელმწიფომ შეთანხმებას მიაღწია. იგი იმ ფრინველთა გაძლიერებული დაცვისკენაა მიმართული, რომელთა ყიდვა-გაყიდვაც 1975 წლიდან უკანონოდ ითვლება.

სრული ვერსია წაიკითხეთ სექტემბრის ნომერში.

National Geographic-ის ველური ბუნების დანაშაულთა რეპორტიორმა, რეიჩელ ბეილმა სამხრეთ ჩინეთის ზღვაში უკანონო თევზჭერის შესახებ 2017 წლის მარტში დაწერა. ტიმ ლამანის უკანასკნელმა სტატიამ ორანგუტანების კულტურის შესახებ ჯილდო მიიღო 2016 წლის დეკემბერში.