ელ. სტატიები
მიუხედავად იმისა, რომ გერმანულ ნაგაზს შესაძლოა სიმსივნე ჰქონდა, მისი სამედიცინო ისტორია აჩვენებს, თუ რაოდენ მწირი ინფორმაცია გვაქვს ცხოველებზე და COVID-19 – ზე.
ხალხი საკმაოდ ხშირად ვარდება პანიკაში გველის ან ხვლიკის დანახვისას. ხშირად ამის მიზეზი ინფორმაციის ნაკლებობაა. თბილისში ყველაზე ხშირად ისეთი სახეობის ქვეწარმავლები გვხვდებიან, რომლებიც ადამიანისთვის არანაირ საფრთხეს არ წარმოადგენს
საქართველოში მეფუტკრეობის სამი სახეობა არსებობს: ველური, ნახევრად ველური და შინამეფუტკრეობა
სტატიის მთავარი თემა ბორჯომის ხეობის ტყე იყო და ჩვენს მიზანს წარმოადგენდა, გაგვეანალიზებინა, თუ რა პროცესები მოსდევს ტყის მასიურ გადაწვას, რა ემართება ბიომრავალფეროვნებას და როგორ ხდება ტყის რეგენერაცია. გვინდოდა, მკითხველისთვის დაგვენახებინა ის პროცესები, რომლებიც თვალით ხილულის მიღმა მიმდინარეობს და ჩვენს ეკოსისტემასა და თითოეულ ჩვენგანზე ახდენს გავლენას.
“სულ რაღაც 717 700 ხე დაგვრჩა დასარგავი” – ვიმხნევებდით თავს, როდესაც აქ პროექტ “აღადგინეს” ბოლო დარგვით სამუშაოებს ვტოვებდით. მათ კი, ვინც ბორჯომის ტყის აღდგენის ამ ინიციატივას სკეპტიკურად უყურებდა, ექსპერიმენტის სახით ღრმად ჩასუნთქვასა და ასე გაჩერებას ვთავაზობდით. დღეს, კი ალისა და ფერფლისაგან სუნთქვაშეკრული ათვლას ხელახლა ვიწყებთ...
“ფართომასშტაბიანმა გაუტყევებამ ნიადაგის ეროზია გამოიწვია, ბუნებრივი რეგენერაცია საკმარისი არ აღმოჩნდა, რათა ნიადაგი და ადგილობრივი ჰაბიტატი აღდგენილიყო. ბიომრავალფეროვნების განადგურებამ მეურნეობისა და კვების ჯაჭვი დაარღვია. ხალხი შიმშილობდა. თვითგადარჩენის უკანასკნელი მცდელობისას, ისინი კაციჭამიები გახდნენ”…
ჰარუკი მურაკამის „ნორვეგიული ტყის“ კითხვა რომ დავიწყე, წარმოდგენა არ მქონდა რომ არც წიგნი იყო მაინცდამაინც ნორვეგიასა და ტყეზე, და არც ის რომ ზუსტად ერთი წლის შემდეგ შემეცნებას სკანდინავიური წიწვოვნების ქვეშ გავაგრძელებდი