BEST EDITS

ფოტოგრაფის ობიექტივში საბჭოთა პერიოდის მიწისქვეშა თბილისი მოექცა.

ტაბაწყურის ტბა გარიელის პოპულაციის უკანასკნელი საბუდარი ადგილია კავკასიაში. მეცნიერები სახეობის გადარჩენას ცდილობენ.

თეთრხლათიანი მეცნიერი ხოჭოს აოქროებს, შემდეგ მეძახის და მისი სტრუქტურის დასათვალიერებლად ელექტრონულ მიკროსკოპში მახედებს − ეს ჩემი ბავშვობის ერთ-ერთი მძაფრი შთაბეჭდილებაა, სწორედ მაშინ გამიჩნდა განცდა − ლაბორატორიაში, რომელშიც ვიყავი, სამყაროს საიდუმლოებებს სწავლობდნენ.

თუში მეცხვარეები ყოველწლიურად თითქმის ოც დღეს გზაში, ცხვრის გადარეკვაში ატარებენ – ეს მიგრაცია თუშების ცხოვრების წესის, კულტურისა და ისტორიის ნაწილია.

მუშაობის პროცესი საინტერესო და სახალისო აღმოჩნდა, მწერები – საუკეთესო მოდელები, შედეგი – თავად განსაჯეთ.

ანთროპოლოგი შედის ბარში და კითხულობს: „რატომ არის ეს ხუმრობა სასაცილო?“

ობობები საკუთარ შთამომავლობაზე განსაკუთრებით ზრუნავენ

ტემპერატურის სტაბილურობას დამატებით ისიც უწყობს ხელს, რომ მეზობელი სახლების კედლები ერთმანეთს მჭიდროდ ებჯინება

ცნობილი პერსონაჟები „პოკაჰონტასი“ თუ „უკანასკნელი მოჰიკანი“, ალბათ, ამ ფოტოების ინსპირაციით შეიქმნა