დევიდ ადეოტი 15 წლის იყო, როდესაც ლაგოსის მუშათა „ქალაქ-თანამგზავრის“ ერთ-ერთ ინტერნეტ-კაფეში მუშაობდა. იქიდან, 16-იოდე კილომეტრით აღმოსავლეთისკენ, ლაგოსის მოელვარე ცათამბჯენები მაცდურად ელავდნენ და თითქოს ეძახდნენ.

• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა

მინაწერის გახსნა

გააზიარეთ ფოტო

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

მინაწერის გახსნა

ადეოტისთვის ქალაქ-თანამგზავრი სოციალურ კიბის ზედა საფეხური იყო. ის ამ ქალაქიდან ჩრდილოეთით, უბადრუკ სოფელ ორილეში დაიბადა, სადაც დატბორილ ქუჩებზე დანგრევის პირას მისული შენობები იდგა. ადეოტიმ სოფლიდან თავის დაღწევა მოახერხა. ქალაქ-თანამგზავრში მოწყობილი ინტერნეტ-კაფე ერთი ბანკირის დამატებითი ბიზნესი იყო; ბანკირმა კომპიუტერებით ბიჭის გატაცება შენიშნა, ინტერნეტ-კაფეს მენეჯერად აიყვანა და თვეში 200 დოლარზე ოდნავ მეტს უხდიდა. ადეოტმა ამ ფულით ტექნიკური ინსტიტუტის კურსების გადასახადი დაფარა – ინტერნეტ-კაფე მის კარიერაში ტრამპლინად უნდა ქცეულიყო.

2010 წლის ერთ დღეს ინტერნეტ-კაფეში კაცი შემოვიდა. ყველამ კისერი დაიგრძელა, აინტერესებდათ გამოკვეთილი ბრიტანული აქცენტით მოსაუბრის ვინაობა. ეს იყო 30 წლის სათვალიანი…

სრული ვერსია წაიკითხეთ იანვრის ნომერში.