ვინ განსაზღვრავს სილამაზეს?

ხშირად ჩვენ ის გვეჩვენება ლამაზად, რაც არ გვაქვს, მაგალითად, სიმაღლე, სიგამხდრე, სწორი ან, პირიქით, ხვეული თმა, ზღვასავით ლურჯი ან მაყვალივით შავი თვალები. გარკვეულ ასაკში, სილამაზის იდეალად აღიარებულ მსახიობებს ან სულაც სტანდარტულ ბარბის გვინდა დავემსგავსოთ შეუძლებლად მოხდენილი ტანით. და თუკი სარკეში ყოველივე ამას ვერ ვხედავთ, ან დეპრესია გვიპყრობს, ან გამალებული ვიწყებთ საკუთარი თავის შეცვლას.

მწერალი და სილამაზის შესახებ თებერვლის ნომრის სტატიის ავტორი, რობინ გვინი, წერს, რომ „მრავალი თაობისთვის სილამაზედ ითვლებოდა თხელი აღნაგობა, სავსე მკერდი და წვრილი წელი. ყბის კონტური გამოკვეთილი უნდა ყოფილიყო, ყვრიმალები – მაღალი, ცხვირი – ჩამოთლილი, ტუჩები სავსე, მაგრამ, არა ზედმეტად. თვალები, იდეალურ შემთხვევაში – ცისფერი ან მწვანე, დიდი და ნათელი. თმა – გრძელი, ხშირი და ბზინვარე, ჯობდა – ოქროსფერი. სიმეტრია სასურველი იყო. ახალგაზრდობა – თავისთავად იგულისხმებოდა.

National Geographic-მა გადაწყვიტა, 2020 წელი მსოფლიოს ქალთა ყოფისთვის დაეთმო, თუმცა, თუკი ამ თემის სრულყოფილად გაშუქება გვინდა, აუცილებლად უნდა ვილაპარაკოთ სილამაზის როლზეც ქალის ცხოვრებაში. ამიტომაც მოგითხრობთ იმის შესახებ, თუ როგორ იცვლებოდა დროთა განმავლობაში სილამაზის კრიტერიუმები და რას და რატომ ვუწოდებთ”ლამაზს”.

ბევრ ქვეყანაში ქალებს სწორედ გარეგნობით აფასებენ, პრივილეგიას ანიჭებენ ან, პირიქით, ჩაგრავენ. სოციალური მედიაც ერთგვარი წნეხია თავისი ინსტაგრამის ფილტრიანი იდეალებით, რომ აღარაფერი ვთქვათ კოსმეტიკური ქირურგიის მასშტაბებზე.

თუმცა, დღეს სილამაზის სტანდარტები ფართოვდება; მტკიცებულებისთვის იხილეთ ზემოთ მოცემული ფოტო. სტანდარტული ბარბი მისმა ნაირსახეობამ ჩაანაცვლა კანის სხვადასხვა შეფერილობით, თვალის ფორმით, თმის სტრუქტურით, სხვადასხვანაირი ცხვირით, ტუჩებითა თუ აგებულებით.

როგორც გივანი ამბობს, „თანამედროვე სილამაზე არ გვთხოვს, რომ კრიტიკის გარეშე შემოვუსხდეთ მაგიდას; მხოლოდ იმის დაშვებას გვთხოვს, რომ თითოეულ დამსწრეს იქ ყოფნის უფლება აქვს.

გმადლობთ, რომ კითხულობთ National Geographic საქართველოს.