აჭარული მზითვის ფერი
მთიან აჭარაში სამზითვოდ ნაქარგ ტილოებს ადრე „ხელნაქნარებს” უწოდებდნენ, დღეს – „დაროშკებს” ეძახიან.
პირველად აჭარული ნაქარგობა თბილისში ვნახე, შემდგომ აჭარაში – სოფელ ინწკირვეთში აღმოვაჩინე, იქ, სადაც იისფერი სახლები დგას და ყველაზე კეთილი ადამიანები ცხოვრობენ. აჭარაში ქალის ხელსაქმეს ოდითგანვე დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა, ხოლო ნაქარგობა მზითვის აუცილებელი ელემენტი იყო. ხელსაქმეში გაწაფულობის დასტურად, „ხელნაქნარებს” თავად პატარძლები ქარგავდნენ.
ნაზი ათაბაგი (68 წლის) და გულისტან ჭაღალიძე (72 წლის) სოფელ ინწკირვეთში ცხოვრობენ და სახლის საქმეების დამთავრების შემდეგ ერთმანეთს სტუმრობენ ხოლმე ყავის დასალევად (მარცხნივ). სიცოცხლის ხის მოტივი ყვითელფოჩებიან ბალიშისპირზე სოფელ ინწკირვეთშია გადაღებული (მარჯვნივ).
აჭარული ნაქარგობის სიუჟეტი მრავალფეროვანია. მცენარეულ და გეომეტრიულ მოტივებთან ერთად, ვხვდებით ზოომორფულ და ანთროპომორფულ სახეებს, სიუჟეტურ კომპოზიციებს. საინტერესოა ნაყოფიერების არქაულ კულტთან დაკავშირებული სიცოცხლის ხისა და ბორჯღალის სიმბოლოებიც.
საქარგავად აჭარლები ძველად აბრეშუმის ძაფს იყენებდნენ, რომელსაც საჭიროების შემთხვევაში ღებავდნენ. გამოიყენებოდა, ასევე, უკვე ხმარებიდან გამოსული ნაქსოვი ტანისამოსის ძაფებიც. დღემდე ნაქარგის პირვანდელი ფორმის შენარჩუნება ძველი დაზიანებული ნაქარგის ზუსტი კონტურის გადატანით ხდება. ამ გზით არაერთი ტრადიციული ფორმა და ორნამენტი გადაეცა მემკვიდრეობით და დღემდე შემოინახა. პატარძლის მზითვში ნაქარგობისა და ნაქსოვი წინდების გატანების წესი დაახლოებით 20-30 წლის წინათ მოიშალა და დღეისთვის პატარძლები სამზითვო ნაქარგობას აღარ ამზადებენ. შესაბამისად, ქარგვის ტრადიციაც მივიწყებას ეძლევა, თუმცა მისი გადარჩენის იმედი არსებობს – 2020 წლის 2 ნოემბერს ქარგვის ტრადიციას მთიან აჭარაში არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა.