ათი წელი აგვისტოს ომიდან

მეზობლებს არ ირჩევენ – არც ჩვენ აგვირჩევია მეზობლად რუსეთი, რომელსაც გამუდმებით სურს დაისაკუთროს ჩვენი ქვეყნის მინიმუმ ორი კუთხე. არაფერია ახალი რუკაზე, რომელიც ზემოთ არის მოცემული, წითელი წყვეტილი ხაზით მონიშნულია აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის ოკუპირებული ტერიტორიები. მისი დაბეჭდვა მაინც გადავწყვიტეთ, რადგან გვინდოდა, 2008 წლის აგვისტოს ომიდან ათი წლის შემდეგ გვეჩვენებინა სოფლები, რომლებიც სწორედ ამ უკანასკნელი ომის გამო მოექცა ე.წ. მცოცავი საზღვრის მიღმა, რომელსაც რუსეთი მავთულხლართებით მუდმივად ცვლის და ქვეყნის სულ უფრო შიგნით სწევს კიდევ მეტის მისატაცებლად.

„ჩვენ ყოველთვის გამარჯვებისთვის ვემზადებით“. – სერჟანტი გიორგი ძებისაშვილი

ყველაზე მეტად, ალბათ, ომის ტრაგედია მშვიდობიან მოსახლეობასა და იმ ჯარისკაცებზე ისახება, რომლებიც უშუალოდ იბრძოდნენ ფრონტზე. ერთნი მამა-პაპისეულ კერას ტოვებენ, მეორენი კი მიწა-წყლის დასაცავად სიცოცხლის და ჯანმრთელობის ფასად იბრძვიან, ბოლომდე.

აგვისტოს ომის შემდეგ დაახლოებით 26 000-მა ადამიანმა დაკარგა სახლი; მათ თითქმის ვერაფრის წამოღება შეძლეს, გარდაცვლილი ოჯახის წევრების ფოტოებისაც კი. ფოტოჟურნალში „ორად გაყოფილი საფლავები“ დევნილთა ადამიანური ტრაგედიების შესახებ მოგითხრობთ, რუბრიკაში „ხმა“ კი წარმოგიდგენთ ჩვენი დროის გმირს, სერჟანტ გიორგი ძებისაშვილს – ადამიანს, რომელმაც ომის საშინელება თავად გამოსცადა, თუმცა ფარ-ხმალი არ დაუყრია: „არავინ ფიქრობს, რომ წავაგეთ და დამთავრდა ყველაფერი. ჩვენ ყოველთვის გამარჯვებისთვის ვემზადებით“.