
ბადეს ამოყოლილი მოგება
დღესდღეობით შეგროვებული ზღვის წყალმცენარეების დიდ ნაწილს ადამიანები საკვებად იყენებენ და არა ადგილობრივი მინდვრების გასანაყოფიერებლად
მე-20 საუკუნის 50-იან წლებში გადაღებულ ამ ფოტოს თან ახლავს ასეთი მინაწერები: „პორტუგალიის ჩრდილოეთ სანაპიროზე, რამდენიმე პატარა დასახლების (სახელად აპულია და ვერ-ო-მარი) მცხოვრებნი აგროვებენ სარგასუმსა და ზღვის სხვადასხვა წყალმცენარეს. რომლებსაც დიდ ბადეებში უყრიან თავს. ისინი სანაპიროსთან ახლოს ‘იმკიან მოსავალს’, რადგან მძვინვარე ზღვას მიერ ნაპირზე გამორიყული უზარმაზარი რაოდენობის ნადავლს დიდი ბადეებით აგროვებენ“.
დღესდღეობით შეგროვებული ზღვის წყალმცენარეების დიდ ნაწილს ადამიანები საკვებად იყენებენ და არა ადგილობრივი მინდვრების გასანაყოფიერებლად, როგორც ამას პორტუგალიელები აკეთებდნენ (იხ. ფოტო). ზღვის წყალმცენარეების წარმოებაში დომინირებს აზიური ქვეყნები, რომელთაც ჩინეთი და იაპონია უდგას სათავეში. ევროპაში შეტანილი ზღვის წყალმცენარეების უმეტესობა მექანიკურად არის ამოღებული, თუმცა გარკვეულ ნაწილს ჯერ კიდევ მკიან ხელით, იყენებენ დანებს, ფოცხებს, ფიწლებს, ნამგლებსა და ბადეებს. პორტუგალია ამ ზღვის პროდუქტის ერთადერთი ევროპელი მწარმოებელია, რომელიც წყალმცენარეების მოპოვებას ყვინთვით ამჯობინებს.