აი ნანატრი დღეც დადგა და გავეშურე აჭარაში. ბათუმში შესვლისთანავე მივხვდი, რომ წელს ურბანული კადრები უფრო მეტი მექნებოდა, ვიდრე ზღვის ფოტოები, რადგან ყოველ ჩასვლაზე ქალაქი უფრო და უფრო მიცოცავს ზღვისკენ, მთისკენ თუ ცისკენ. ვიღაცისთვის ეს ქაოსია, ვიღაცისთვის – პროგრესი. ჩემთვის ეს ახალი კადრები და ახალი ემოციებია.

მიუხედავად იმისა, რომ უკვე სექტემბერი იყო, ზღვაზე ძალიან ბევრი ხალხი დამხვდა და მივხვდი, რომ ეგრეთ წოდებული „ხავერდოვანი სეზონი“ არც ისე ხავერდოვანი იქნებოდა.

ამინდები ძალიან კარგი დამემთხვა, აი ისეთი, აჭარაში რომ იშვითად იცის – ბევრი მზე და ცოტა ღრუბელი… კვარიათში დავბინავდი, სასტუმროში ხედით ბათუმზე, ღამღამობით ახალი ცათამბჯენების ცქერა რომ შემძლებოდა და კარგადაც მოვიქეცი – სწორედ აქედან გადავიღე ღამის ბათუმის რამდენიმე საინტერესო კადრი.

შავი ზღვა ძველებურად მუქი ლურჯია და სარფისკენ უფრო და უფრო ზურმუხტისფერდება. დღისით ზღვაზე ჩავდიოდი და ვცდილობდი, რაღაც ახალი მენახა. მაგალითად, გადავწყვიტე, რომ პლაჟის ფოტოები მხოლოდ დრონით გადამეღო და არა ფოტოაპარატით – ვფიქრობ, გამომივიდა კიდეც.

ამასობაში ჩემი სამკვირიანი „შვებულება“ დასასრულს მიუახლოვდა, ამინდებიც აირია და დედაქალაქისკენ გამოვეშურე.