
ცხოველების ელჩი | ზურაბ გურიელიძე
კარგად მესმის იმ ადამიანების, რომელთაც ძალიან აწუხებთ ვოლიერში ჩაკეტილი ცხოველების ბედი, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, როგორ ფასდაუდებელ სამსახურს უწევს ასეთი ზოოპარკი ველურ გარემოს, მაშინ, დამეთანხმებით, რომ ეს ამად ღირს
ზურაბ გურიელიძე – ზოოლოგი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი. მუშაობდა დაცული ტერიტორიების სააგენტოში, ზოოლოგიის ინსტიტუტში, სახეობათა კონსერვაციის ცენტრ „ნაკრესში“. ბევრს მოგზაურობდა, განსაკუთრებით იზიდავდა ველური ბუნება და ზოოპარკები. თბილისის ზოოპარკში ჯერ მომვლელად დაიწყო მუშაობა, ერთი პერიოდი ზოოპარკში ცხოვრობდა კიდეც. 2006 წლიდან თბილისის ზოოპარკის დირექტორია.ზოოპარკის კონცეფციას ყოველთვის ჰყავდა და დღესაც ჰყავს მოწინააღმდეგენი…

ცხოველი სამი ტიპის დაწესებულებაში შეიძლება გყავდეს: სამხეცეში, სტანდარტულ ზოოპარკში და ზოოპარკში, რომელიც, ამავდროულად, სახეობების კონსერვაციული ცენტრის ფუნქციასაც ასრულებს. სამხეცის კონცეფცია ჩემთვის მიუღებელია: ეს მხოლოდ “შოუა”, სადაც ცხოველები ხშირად მცირე ზომის გალიებში ჰყავთ გამომწყვდეული. სტანდარტულ ზოოპარკში ცხოველები ვოლიერებში ბინადრობენ, თუმცა ცარიელი ვოლიერი საკმარისი არაა, ის მაქსიმალურად უნდა ჰგავდეს ცხოველის საბინადრო გარემოს… ზოოპარკის მესამე ტიპი კონსერვაციული ფუნქციის მქონე ზოოპარკია.

ამ ტიპის ზოოპარკებს აქვს ველური სახეობების ბუნებაში კონსერვაციის სამეცნიერო პროგრამების განხორციელებისა და ფართო საგანმანათლებლო სამუშაოების ჩატარების საშუალება. ცნობილია არაერთი შემთხვევა, როდესაც სრულიად გადაშენებული სახეობები სწორედ ზოოპარკში აღადგინეს და ბუნებაშიც დააბრუნეს: თეთრი ორიქსი, ვარდისფერი მტრედი… აქედან გამომდინარე, კონსერვაციის ცენტრის ეგიდით მოქმედი ზოოპარკი ჩემთვის არა მარტო სავსებით მისაღები ფორმაა, არამედ ერთადერთი გზაა ბუნებაში უკვე სრულად გადაშენებული ან გადაშენების პირას მყოფი სახეობების აღსადგენად. კარგად მესმის იმ ადამიანების, რომელთაც ძალიან აწუხებთ ვოლიერში ჩაკეტილი ცხოველების ბედი, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, როგორ ფასდაუდებელ სამსახურს უწევს ასეთი ზოოპარკი ველურ გარემოს, მაშინ, დამეთანხმებით, რომ ეს ამად ღირს.
სრული ვერსია წაიკითხეთ ოქტომბრის ნომერში.