1945 წლის აგვისტოში იაპონიაში აშშ-ის მიერ განხორციელებულ ატომურ დაბომბვას ადამიანთა განადგურება მოჰყვა.

ნამსხვრევებისა და ფერფლის რადიოაქტიური ნალექი, იგივე „შავი წვიმა“ დაეშვა, აფეთქებებით განპირობებულმა უკიდურესად მაღალმა ტემპერატურამ კი ხანძრები გამოიწვია. ადამიანები თავის გადასარჩენად მდინარეს მიაწყდნენ, რომელშიც ბევრი მათგანი დაიხრჩო. იმ წლის ბოლოს ჰიროშიმასა და ნაგასაკიში ადამიანთა მსხვერპლის რაოდენობა 200 000-ს გასცდა, ხოლო აფეთქებებს გადარჩენილები, ზოგ შემთხვევაში მათი შვილებიც, მოგვიანებით რადიაციით გამოწვეულ დაავადებებს შეეწირნენ. „ატომურ ბომბს გადარჩენილს“ იაპონურად ჰიბაკუშა ჰქვია.

დედაჩემი 6 წლის იყო, როდესაც ჰიროშიმა დაიბომბა. იგი აფეთქების ეპიცენტრიდან ერთი კილომეტრის მოშორებით იყო, თავის სახლში. დედა ამაზე არასოდეს ლაპარაკობდა და მეც არ ვეკითხებოდი. მახსოვს, 30 წელს რომ გადასცდა, მენიერის დაავადება დაეწყო, ხოლო 40 წლის ასაკიდან „სისხლის ბუსტერის“ ინიექციებს უკეთებდნენ ანემიის სამკურნალოდ, 50 წლის ასაკიდან კი კიბოს მრავალი კერა აღმოაჩნდა და 62 წლის გარდაიცვალა.

პაპა მწვავე სხივური დაავადების შედეგად გარდაიცვალა, ბებია ფილტვის კიბოთი, ხოლო ბიძაშვილი ავტოიმუნურ დაავადებას შეეწირა. მე მადლიერი ვიყავი, რომ 50 წელს მივაღწიე; ვერასოდეს ვიფიქრებდი, რომ ამდენ ხანს ვიცოცხლებდი.

ჰიბაკუშები კარგად იცნობენ ატომური ბომბის საშინელებებს, ამიტომ მათი უმრავლესობა მუდამ მშვიდობისკენ მოგვიწოდებს. 2021 წლის 22 იანვარს მათი ოცნება ნაწილობრივ ახდა, როდესაც ატომური იარაღის აკრძალვის შესახებ შეთანხმება შევიდა ძალაში, თუმცა არც აშშ-მ და არც იაპონიამ არ მოახდინა მისი რატიფიცირება.

იაპონიაში ჩატარებულ ჩემს სალექციო კურსებსა და საგანმანათლებლო ტურებზე ხშირად ვყვები ხოლმე ჰიბაკუშების ამბებს. ფოტოგრაფი ჰარუკა საკაგუჩი 2017 წელს იაპონიაში გაემგზავრა იმ ჰიბაკუშების მოსაძებნად, რომლებიც თავიანთ ამბავს გაუზიარებდნენ. National Geographic-ის მკვლევარი საკაგუჩი მათი პორტრეტებითა და მოგონებებით პატივისცემას გამოხატავს ჰიბაკუშების მიმართ, რომელთა რაოდენობა სულ უფრო მცირდება. მადლიერი ვარ მისი შრომის, რომელიც ემსახურება ჩვენს საერთო მიზანს – არ მიეცეს დავიწყებას ეს საზარელი მოვლენები და ამ ადამიანთა მძიმე განსაცდელი. – იუკი მიიამოტო