დიზაინი სამომავლო გადარჩენისთვის

2121 წელი. პნომპენის ხელოვნური სახლები მდინარე მეკონგის ნაპირებზე განლაგებულ ფერმებს ზემოდან დაჰყურებს.

მანქანების აკრძალვის შემდეგ ათენი სმოგისგან გათავისუფლდა, ტოკიოში ოჯახები რადიაციისაგან დაცულ სახლებში ცხოვრობენ. გრინვილში (სამხრეთი კაროლინა, აშშ) მუნიციპალურ ქსელში ჩაურთავი სახლები მზის ენერგიით მარაგდებიან და სახურავიდან გაფილტრულ წყალს იყენებენ.

მომავლის ეს ქალაქები ტაილანდის მაჰიდოლის უნივერსიტეტის სოციალური მეცნიერებების ფაკულტეტის პროფესორის, ალან მარშალის თავში იბადება. სტუდენტების დახმარებით მარშალმა წარმოიდგინა ქალაქები, რომლებიც წარმატებით მოახდენდნენ ადაპტაციას მომავალი საუკუნის დაბინძურებულ გარემოსთან. მან ამ იდეებს თავი მოუყარა წიგნში „ეკტოპია 2121“, რომელიც ტომას მურის წიგნის “უტოპია“ გამოქვეყნებიდან 500 წლის შემდეგ გამოსცა, სადაც მური აღწერს წარმოსახვით იდეალურ სამყაროს. “უტოპიური იმპულსის მთავარი ღირსება ისაა, რომ მოვლენების შეიძლება შეიცვალოს უკეთესობისკენ“ – ამბობს მარშალი.

ეკოტოპიის პროექტი იმ მიწისძვრების შიშით შეიქმნა, რომლებიც მის მშობლიურ ქალაქს, უელინგტონს ემუქრება ახალ ზელანდიაში. მარშალი მიხვდა, რომ დაბალი, ჰობიტების საცხოვრებლის მსგავსი შენობები, რომლებიც პოტენციურ კატასტროფებზე იქნებოდა მორგებული, ქალაქის გადარჩენას შეძლებდა.

მარშალს სჯერა, რომ საზოგადოება შეძლებს დისტოპიური მომავლის თავიდან აცილებას. მისი თქმით, „თუ არ შევცვლით ჩვენს ქცევას, ჩვენი ქალაქები საცხოვრებლად გამოუსადეგარი გახდება. შემაშინებელი აზრია, მაგრამ აუცილებელი არაა, რომ ეს ასე მოხდეს“.