ნიუ-იორკისთვის კრიზისები ჩვეულია, თუმცა COVID-19-თან ბრძოლამ ქალაქი სრულიად გააშეშა.

სტივენ უილქსი ფოტოგრაფი, TED-სპიკერი, ხელოვანი და, რაც მთავარია, ნიუიორკელია. ამიტომ იგი განსაკუთრებით განიცდიდა, როდესაც მისი ქალაქი COVID-19-ის პანდემიის გლობალურ კერად იქცა. „ქალაქმა, რომელსაც არასოდეს სძინავს“, ბოლოს და ბოლოს რამდენიმე თვით დაიძინა.

მარტში უილქსმა და მისმა მეგობარმა, პილოტმა ალ სერულომ, იზოლაციაში მოქცეულ ქალაქს ვერტმფრენით გადაუფრინეს. მათ გადმოხედეს კარავში მოწყობილ საავადმყოფოს ცენტრალ-პარკში, შენობების სახურავებზე მზეს მიფიცხებულ და ძაღლებთან ერთად მოსეირნე ნიუიორკელებს.

ყველაზე გამაოგნებელი სიმშვიდე იყო: არაფერი და არავინ მოძრაობდა. ცარიელი ქუჩები, მიწისქვეშა გადასასვლელები, ბრაიანტის სკვერი და ემპაირ სტეიტ ბილდინგი. „ნიუ-იორკი მუდამ მჩქეფარე მდინარეს ჰგავს; მისი დაცარიელება წარმოუდგენელია“, – ამბობს უილქსი.

უილკსი იმედოვნებს, რომ ქალაქი და მისი ბინადრები ძალებს აღიდგენენ და უფრო სიცოცხლით აღსავსენი გახდებიან, თუმცა იხსენებს, ასევე, 2001 წლის 11 სექტემბერს და მსგავს სამგლოვიარო სურათს ხედავს პოსტპანდემიურ ნიუ-იორკში.

ვერტმფრენიდან დანახულ ცარიელ ტაიმს-სკვერზე, რომელიც წლიურად 50 მილიონ ვიზიტორს და მსოფლიოში უდიდეს საახალწლო წვეულებას მასპინძლობს, მსოფლიოში გაზიარებულმა გზავნილი განათდა: „მადლობა მათ, ვინც ჩვენი სიცოცხლისთვის იბრძვის“.