ტყის ხანძრების ფოტოგრაფირება ჩემი ვნება და ჩემი ძველი, საყვარელი საქმეა. ცეცხლის იდუმალება მიზიდავს. გნებავთ, შეშლილი დამიძახეთ, მაგრამ ვთვლი, რომ ხანძარი იმდენად ლამაზია, რამდენადაც შემაძრწუნებელი. უნდა გაითვალისწინოთ: ცვალებადი ცეცხლი, მხრჩოლავი ნაკვერჩხალი, ალი, კვამლი, ორთქლი… მთავარია ლოდინი: უნდა შეისწავლოთ ლანდშაფტი, ესაუბროთ მეტეოროლოგებს, რჩევა ჰკითხოთ მეხანძრეებს. გამოთვლით მოსალოდნელ საფრთხეებს და იცით, როგორ გადარჩეთ. ტყის ხანძარი ბუნების ერთ-ერთი ყველაზე სასტიკი მოვლენაა. მისი ენერგია თავს არარაობად გაგრძნობინებთ. ტყის ხანძრების ფოტოგრაფირება ბენზინის აუზში დგომას ჰგავს, რომელიც ეს-ესაა აალდება.

მინაწერის გახსნა

გააზიარეთ ფოტო

მინაწერის გახსნა

ხანძრებმა ჩემი გონება პირველად ბოისში (აიდაჰოს შტატი), გაზეთში მუშაობისას დაიპყრო. დავდიოდი სახანძრო სკოლაში უსაფრთხოების ზომების შესასწავლად. დავუახლოვდი მეხანძრეებს. National Geographic-ის ეგიდით მეხანძრე-პარაშუტისტებთან ვცხოვრობდი ციმბირში. მოგვიანებით, ექვსი კვირა ამერიკელ მეხანძრეებთან მონტანაში გავატარე. მინდა, ფოტოგრაფიის ენით დეტალურად გიამბოთ ტყის მეხანძრეებზე. მათთვის საკუთარი საქმე გაცილებით მეტია, ვიდრე უბრალოდ სამუშაო. ეს მათი ცხოვრების სტილია. ისინიც ჩემსავით ცეცხლის „წერამ აიტანა“.