ხეების დრო

სკეპტიკოსთათვის “ტყის აბაზანები” ტევრში ნელი გასეირნებაა და მეტი არაფერი, თუმცა იაპონური დისციპლინა შინრინ-იოკუ ბუნებაში უფრო ცნობიერ, მედიტაციურ ჩაფლობას გულისხმობს.

1980-იან წლებში შემოღებული პრაქტიკა დღეს საკმაოდ გავრცელებულია იაპონიაში, სადაც 1700-ზე მეტი სერტიფიცირებული გიდი ჰყავთ. აშშ-ში ის ფეხს ახლა იკიდებს, თუმცა, გიდებს უკვე იქაც ნახავთ, მენის შტატის აკადიის ეროვნულ პარკსა (ფოტოზე) და ლოს-ანჯელესის ბოტანიკურ ბაღში.

„ტყის აბაზანების” მოდა კი ახალია, მაგრამ სხვადასხვა კულტურაში გონების, სხეულისა და სულის სალბუნად ბუნება ოდითგანვე მიიჩნეოდა. სწორედ ეს წარმოდგენა იგულისხმება ნორვეგიულ სიტყვაში friluftsliv – „ცხოვრება ღია ცის ქვეშ”; დაახლოებით ამასვე მოიაზრებენ გერმანელები სიტყვაში Waldeinsamkeit, რითაც ტყეში ეულად ყოფნისას დაუფლებულ გრძნობას აღნიშნავენ და ბევრი ახალგაზრდა შვეიცარიელიც ამიტომ მიემართება მთებში კვირაობით წირვის მაგივრად.