ხელოვნება და კულტურები

ჰესემ ამით მიკრობიოლოგიაში გადატრიალება მოახდინა.

ლაბორატორიაში, წყალმცენარეებისგან მიღებულ ჟელატინის მასას, სხვა საკვებ ნივთიერებებს და წყალს ურევენ, სტერილიზაციისთვის აცხელებენ და პატარა ლამბაქებში ასხამენ. გაციებული მასა იდეალური ზედაპირია ბაქტერიების გასაზრდელად.

დღეს აგარ-აგარი კვლავ გამოიყენება ბაქტერიების კულტივირებისთვის, თუმცა მიკროსკოპული ორგანიზმების საჩვენებელ არატრადიციულ ტილოდაც იქცა.

ზოგიერთი მიკრობი ფერს ბუნებრივი გზით ქმნის. ანტიბიოტიკებში ფართოდ გამოყენებულ Streptomyces-ის გვარის ბაქტერიებს უამრავი შეფერილობა აქვს – წითელი და ლურჯიდან დაწყებული, შავით დამთავრებული. ნაწლავის ჩხირი ბუნებრივად ბაცი ყავისფერია, მაგრამ სხვა გენებისა ან მიკრობების გავლენის შედეგად შეიძლება ვარდისფერი, მწვანე ან ლურჯიც კი გახდეს. აგარაზე მიკრობები სწრაფად მრავლდებიან და სხვადასხვა ფერსა და სახეს იღებენ.

2015 წლიდან მიკრობიოლოგიის ამერიკული საზოგადოება (ASM) აგარ-აგარის ყოველწლიურ კონკურსს ატარებს. კატერინ ლონტოკის (ASM) თქმით, მონაწილეებს „სულ უფრო რთული ნამუშევრები გამოაქვთ გამოფენაზე, სამგანზომილებიანი აგარ-აგარით, სპორებით და სხვადასხვა ორგანიზმებით“.

ჩვენ გარშემო არსებული მიკრობები ძირითადად უხილავია. აგარის ხელოვნება იმ სამყაროს ხდის ფარდას, რომელშიც მიკრობული პალიტრა და შემქმნელის წარმოსახვაა გაერთიანებული. ლონტოკის თქმით, ეს კონკურსი საზოგადოების ცნობიერების ამაღლების საუკეთესო გზაა, რომელზეც მიკრობების ნაირსახეობისა და სილამაზის ხილვა შეიძლება“.

აგარ-­აგ­არზ­ე ­მიწ­ის ­დაყრ­ის შედეგ­ად, ხელ­ოვ­ანმ­ა ­ეს იისფ­ერი ­­და­ ყვით­ელ­ი შეფ­ერილ­ობ­ები ­მიი­ღ­ო­ პეპლ­ის შეს­აქმ­ნ­ელ­ად.

Bacillus ­ subtilis-­ში­ ფლუორ­ესც­ენც­იუ­რ­ი­ გენ­ის შეტ­ან­ით­ შეი­ქმ­ნ­ა­ ეს წით­ელ-მ­­წვ­ან­ედ მანათობელ­ი­ ხე.

სამ­ განზ­ომ­ილ­ებ­ია­ნ­ი­ ვულკ­ან­ი ობის­ სოკ­ო კლად­ოსპ­ორ­ იუ­მ­ით დაფ­არ­ულ აგარ­აგარის მთას­ წარმ­ოა­დგ­ენს.­ ქვიშ­ა ობის სპორ­ე­ბია­, შეღ­ე­ბილ­ აგარ­-აგარის ზღვაზ­ე­ გაზრ­დ­ილ­ი მიკრობებით­ მარჯ­ან­ია­ შექმ­ნ­ილ­ი.