ბერბერული მაკაკი (იგივე მაგოტი, ლათინურად Macaca sylvanus) ერთადერთია მაკაკების სახეობათა შორის, რომელიც აზიის ფარგლებს გარეთ ბინადრობს. ამავე დროს, ის ერთადერთი პრიმატია (ადამიანის გარდა), რომელიც აფრიკის კონტინენტზე, საჰარის ჩრდილოეთში სახლობს.

ამ ჟღალ, ორი წლის ბავშვისოდენა და ჭკვიანთვალებიან უკუდო მაკაკებს დიდი ხნის განმავლობაში იჭერდნენ მათ საბინადრო ადგილებში გამავალი მოგზაურები. მაკაკების ჩონჩხის ნაშთები პომპეის ფერფლში, უძველეს ეგვიპტურ კატაკომბებსა და ირლანდიის გორაკებშიც კია ნაპოვნი.

• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა

მინაწერის გახსნა

გააზიარეთ ფოტო

• 
• 
• 
• 
• 
• 

მინაწერის გახსნა

ამჟამად, ბერბერული მაკაკის არეალი შემცირდა მაროკოსა და ალჟირის ტყის პატარა უბნებამდე. ასევე, ნახევრად ველური პოპულაცია გვხვდება გიბრალტარში. საუბედუროდ, მნახველებს ჯერ ისევ აქვთ მაკაკების შეპყრობის ცდუნება. ყოველწლიურად, კონტრაბანდისტებს მაკაკის 300 ნაშიერი გაჰყავთ მაროკოდან ევროპაში მზარდი შავი ბაზრის დასაკმაყოფილებლად. შედეგად, ბუნებაში მხოლოდ 6000-მდე მაკაკია დარჩენილი, რაც პოპულაციის სიცოცხლისუნარიანობას სერიოზულ საფრთხეს უქმნის.

ფრანსისკო მინგორანსე მთელი წელი უღებდა მაგოტებს ფოტოებს ატლასის მთებში, რომელიც მაგოტების ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პოპულაციის საბინადროა. „პატარებს თითქმის ადამიანური სიყვარულით ეპყრობიან. ერთმა ფაქტმა ძალიან ამაღელვა: დედა მაკაკი თავის მკვდარ ნაშიერს ოთხი დღე გულში იხუტებდა…

სრული ვერსია წაიკითხეთ ნოემბრის ნომერში.