ყოველთვის მაინტერესებდა, რა ხდებოდა კულისებში. სულ ერთია, კალათბურთის ფოტოებს ვიღებ თუ ბალეტის – მინდა, ფარდა გადავწიო და ადამიანების ნამდვილი ცხოვრება დავინახო. ასე რომ, მექსიკის მონასტრებში მცხოვრები კათოლიკე მონაზვნების გვერდით 3 წლის გასატა-რებლად საჭირო გრანტი ხელიდან არ გავუშვი.

მექსიკის ქალაქ პუებლაში გავიზარდე; აქ ზოგი კათოლიკური ეკლესია 400 წლის წინ დაარსდა. უწინ მონაზვნები კათოლიციზმს ავრცელებდნენ, თუმცა ახლა უმეტესობას გარე სამყაროსთან კონტაქტი ეკრძალება. ბავშვობაში ჩემთვის ისინი იდუმალებით იყვნენ მოცულნი.

მათ სამყაროში შეღწევა ადვილი არ იყო, თუმცა ბოლოს და ბოლოს ჩემი გავიტანე და მათთან დაახლოება მაინც მოვახერხე.

დავინტერესდი, რატომ აღიკვეცნენ. ზოგმა მითხრა, გამოცხადება მქონდაო, სხვამ ეს ქორწინების თავიდან ასაცილებლად გააკეთა. ორი მონაზონი კი მანამდე როკ-ჯგუფში უკრავდა და ეკ-ლესიას სულიერების საპოვნელად შეუერთდა.

მინაწერის გახსნა

გააზიარეთ ფოტო

მინაწერის გახსნა

ყოველი დილა მათთან ერთად, დილის 4:30-ზე იწყებოდა. მათი გალობა ჩემი მაღვიძარა იყო. მოგვიანებით კი ყოველდღიურ ლოცვებში, საქმიანობაში, რეცხვა-დალაგებასა და საჭმლის მომ-ზადებაში ვუერთდებოდი.

მოგვიანებით შევიტყვე, რომ მონაზვნები მშვენივრადაც ერთობოდნენ. იცინოდნენ, ცეკვავდნენ, ბანქოსა და სხვა სახის თამაშებსაც ეტანებოდნენ. როკ-ენ-როლს უსმენდნენ და ერთი ფეხბურ-თის დიდი გულშემატკივარიც იყო. საყვარელ გუნდებს ემოციურად ქომაგობდა, ლოცულობდა მათთვის და გამარჯვებისას სიხარულისგან ხტოდა.

ამ სერიით მინდოდა მეჩვენებინა სრულიად განცალკევებული, უჩინარი ადამიანების ცხოვრება, რათა ყველას ენახა, რა ხალასები, ადამიანურები და ქალურები არიან. შესაძლოა, ერთ დღეს მათი საუკუნოვანი ცხოვრების სტილი შეიცვალოს კიდეც, თუმცა დღეს ასეთია.