NATIONAL GEOGRAPHIC-ის მიზიდულობის ძალა

თინეიჯერობის ასაკს რომ მივუახლოვდი, ჩემი ოთახის კედლებზე მიწიერი ვარსკვლავების პოსტერები ჩაანაცვლა National Geographic-ის პოსტერმა, რომელზეც ერთი ნამდვილი ვარსკვლავი და ცხრა პლანეტა იყო გამოსახული. ამერიკული ჟურნალის 1990 წლის აგვისტოს ნომრის დანართად გამოშვებულმა მზის სისტემის ამ პოსტერმა, სივრცე-დროის გადალახვის შემდეგ, გვიანი 90-იანების თბილისში ჩამოაღწია. ეს ჯერ კიდევ ის დროა, როდესაც პლუტონი სრულფასოვან პლანეტად ითვლება და ის დროა, როდესაც National Geographic-თან გრავიტაციულ ურთიერთქმედებაში აღმოვჩნდი. იმ პერიოდში ასტრონომია უფრო მიტაცებდა, ვიდრე გეოგრაფია, რომლის მიმართ ინტერესი ოდნავ მოგვიანებით გამიჩნდა და პროფესიადაც ავირჩიე… 2000-იანი წლების დასაწყისია. თბილისში ისევ ნახევრად ბნელა და, პრაქტიკულად, ისევ ინტერნეტამდელი ეპოქაა. ნამდვილი დღესასწაული იყო, National Geographic-ის 2001-2002 წლების თითქმის ყველა ნომერი ერთბაშად რომ ჩამივარდა ხელში – თანაც ერთ-ერთის ყურადღების ცენტრში დმანისის აღმოჩენები იყო!

კიდევ ათეული წელი გავიდა და ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც National Geographic-ის ახალდაარსებულ ქართულ გამოცემაში შტატგარეშე მთარგმნელად მიმიღეს… პროფესიული ზიგზაგების მიუხედავად, National Geographic-ის ორბიტა არასდროს დამიტოვებია.

ჟურნალის რედაქციის შტატიანი წევრი ზუსტად 6 წლის წინ გავხდი – ვიყავი მთავარი რედაქტორის თანაშემწე, სამეცნიერო რედაქტორი და სტატიის ავტორიც. დღეს მაქვს პატივი, მთავარი რედაქტორის პოზიციიდან მოგესალმოთ და National Geographic Magazine – საქართველოს ბრწყინვალე გუნდთან ერთად გავაგრძელო შუამავლობა ცნობისმოყვარე მკითხველებსა და მსოფლიოს საუკეთესო მკვლევარ-მთხრობლებს შორის.

როგორც ყოველთვის, ამ ნომერშიც შთამბეჭდავ სტატიებს გთავაზობთ. ვიმსჯელებთ სატურნის რგოლების წარმოშობასა თუ მუზეუმების საგანძურის რეპატრიაციაზე. არაქნოფობებს და არაქნოფილებს კი გატყობინებთ, რომ ჟურნალის გვერდებზე ობობების არაჩვეულებრივი პორტრეტები დაგხვდებათ.

გმადლობთ, რომ კითხულობთ National Geographic Magazine – საქართველოს.