თავისი გლუვი სხეულით, წაწვეტებული კბილებითა და პანდას შეფერილობით ცელნამგალა ვეშაპი ნამდვილ ლიტერატურულ გმირს წააგავს. გასაკვირია, რომ ამ მითურ არსებას, აქამდე არც ერთმა მწერალმა მიაქცია ყურადღება.

ამ მხრივ, თეთრ ვეშაპს – „მობი დიკს“ ბევრად უფრო გაუმართლა. სამაგიეროდ, ცელნამგალა ვეშაპებს მხატვრული თუ დოკუმენტური ფილმებიდან ვიცნობთ, სადაც ისინი აკვარიუმის შოუების „მსახიობებად“ გვევლინებიან: მომცრო, სტერილურ აუზებში გაუჩერებლად წრიულად ცურავენ, წყლიდან ხტებიან და ამგვარად ცდილობენ ადამიანთა გართობას. ბევრი ფიქრობს, რომ დატყვევებული ცელნამგალა ვეშაპი სევდიანი სანახავია.

თქვენც ასე იფიქრებთ, თუკი მათ ბუნებრივ გარემოში ნახავთ: ოკეანის გაშლილ სივრცეში ეს ცხოველები საოცარ გამჭრიახობას, მოხერხებულობას და სიცოცხლის წყურვილს ავლენენ. მსგავს რამეს ვერც ერთ ხელოვნურად დადგმულ შოუში ვერ ნახავთ.

• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა
• 
  გალერეის გახსნა

მინაწერის გახსნა

გააზიარეთ ფოტო

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

მინაწერის გახსნა

იანვრის ერთ ცივ დღეს, ნორვეგიის ანდფიორდენის წყლებში, არქტიკული წრიდან 320 კმ ჩრდილოეთით, ასობით შავ-თეთრი ცელნამგალა ვეშაპის გარემოცვაში აღმოვჩნდი. რეალურად, ისინი ვეშაპები კი არა, დიდი დელფინები არიან. ტყვიასავით მიქროდნენ, ყვინთავდნენ, ზედაპირზე ამოდიოდნენ და ერთ გუნდად შეკრულები მოვერცხლისფრო ქაშაყს შესასანსლად მისდევდნენ…

სრული ვერსია წაიკითხეთ ივლისის ნომერში.