პატარა მაჩვზღარბების მოსავლენად შეწყვილების მრავალფეროვანი რიტუალია საჭირო

ულდის როუზი 30 წელიწადზე მეტია ჩრდილოეთამერიკულ მაჩვზღარბებს იკვლევს და ვინ მოთვლის, რამდენჯერ სმენია კითხვა – როგორ მრავლდებიან მაჩვზღარბები? – ძალიან ფრთხილად.

პასუხი „სწორია, მაგრამ არა ამომწურავი“, – ამბობს როუზი, ნიუ-იორკში ქვინსის კოლეჯის ემერიტუს-პროფესორი. ეკლიანი Erethizon dorsatum-ის შეწყვილება დახვეწილი, ხანგრძლივი და … ნამიანი რიტუალია.

შემოდგომაზე მდედრი მაჩვზღარბა სასურველ ხეზე შემომჯდარი, სპეციფიკური სუნის მქონე ნივთიერებას გამოყოფს, რომლითაც მამრებს მოიზიდავს, ისინი კი ერთმანეთში ბრძოლას იწყებენ და მხოლოდ გამარჯვებული იღებს უფლებას შეწყვილდეს მდედრთან.

ლტოლვის გასაძლიერებლად მამრი მდედრის მიმართულებით შარდის გატყორცნას იწყებს: „იმდენად დიდია ნაკადის სიჩქარე, სხვადასხვა ტოტზეც რომ ისხდნენ, მდედრს მაინც მიაწვდენს“, – ამბობს როუზი. რამდენიმე საათში მდედრი მზადაა განაყოფიერებისთვის.

მამრისთვის ეკლიანი პარტნიორის მოხელთება ადვილი საქმე არ არის, მდედრი მზადყოფნას იმით გამოხატავს, რომ აპრეხილი კუდის უეკლო ნაწილით ეკლიან ზურგს ფარავს, მამრი თათებით დააწვება და იწყებს აქტს.
შვიდ თვეში, როგორც წესი, ერთი ნაშიერი დაიბადება, რომელიც ეკლითაა დაფარული, მაგრამ ამნიონის პარკშია, რაც მშობიარობას უმტკივნეულოს ხდის.