
ქარიშხლის შუაგულში
ველური ბუნების სცენების აღსაბეჭდად ფოტოგრაფი მიიწევს ხიფათისკენ, რომელსაც ადამიანთა უმეტესობა გაურბის
ქარიშხლის დევნისას დილა, ჩვეულებრივ, იაფფასიან სასტუმროში იწყება. ცუდ ყავას სვამ და ცდილობ გაიხსენო, როგორ მოხვდი აქ წინა ღამეს. იმედოვნებ, რომ მოგვიანებით, ქაოსში, განსაკუთრებული მომენტის დაჭერას შეძლებ.
ამ კონკრეტულ დილას, ვიჩიტაში, კანზასში ვიყავით, რათა აშშ-ის შუაგულში გაზაფხულობით მძვინვარე დრამატული და გამანადგურებელი სტიქიის ფოტოები გადაგვეღო. ნიკ მოირი, ჩვენი ექსპედიციის ხელმძღვანელი და ამინდის ბრძენკაცი, საწოლის კიდეზე მოხრილი იჯდა და ონლაინ რადარებსა და აპლიკაციებს მისჩერებოდა საჩვენო შტორმის ძიებაში.
„აი ისიც”, – გვითხრა მან გუნდის დანარჩენ წევრებს – ფოტოგრაფ კრისტლ რაითს, ვიდეოგრაფ სკიპ არმსტრონგს და მე – „წავედით”.
მანქანა ჩვენი მოწყობილობებით დავტვირთეთ და გზას გავუდექით. სამიზნე ქარიშხალთან ახლოს შავი ღრუბლების, შორეული ელვისა და ალაგ-ალაგ წვიმის ქვეშ აღმოვჩნდით. შტორმის უჯრედის შუაგულთან ძლიერ ქარს, კოკისპირულ წვიმას და ულმობელ სეტყვას შევეჭიდეთ. საჭესთან მჯდომი კრისტლი ცდილობდა ქარიშხალს არ ჩამორჩენოდა, თუმცა ის ზედმეტად სწრაფად მიქროდა.
შემდეგ, ჩვენგან მარჯვნივ, ერთი კილომეტრის დაშორებით აგორებული საშინელება დავინახეთ: წვიმით გარშემორტყმული ტორნადო. ირგვლივ ატეხილი ქაოსის გამო მისთვის თვალის დევნება არ გამოდიოდა. ჩვენ დავკარგეთ სატელეფონო სიგნალი და, შესაბამისად, მონაცემები, რომლებზეც დამოკიდებული იყო რადარების აპლიკაციები და კომუნიკაცია. ექვს მეტრზე შორს არაფერი ჩანდა და ძლიერი სეტყვის გამო ერთმანეთთან ყვირილით გვიწევდა ლაპარაკი.
ამ დროს ნიკმა დაიძახა: „აქედან უნდა გავაღწიოთ. ეს უკვე ზედმეტია!”
კრისტლმა უეცრად შეცვალა მიმართულება და მანქანა ჩრდილოეთისკენ სოფლის გზაზე გადაიყვანა. შემდეგი ერთი საათი ამ ქაოსიდან თავის დაღწევას მოვანდომეთ. ადრენალინისგან დაცლილებმა და დამარცხებულებმა ვიცოდით, რომ უკან დახევა სწორი გადაწყვეტილება იყო, თუმცა, გული მაინც გვწყდებოდა.
ჩვენ არ დავნებდით. ნიკმა ახლომახლო სხვა სუპერუჯრედი აღმოაჩინა და მას ცხელ კვალზე დავედევნეთ. ქარიშხალს მალევე მივაკვლიეთ – უსაზღვრო მბრუნავი აღმავალი ნაკადებით და მის თავზე გაჭიმული სუპერუჯრედით.
ამჯერად მის მოპირდაპირედ, იმპერიალში, ნებრასკაში, სასილოსე ნაგებობებთან გავჩერდით და შიშით გავცქეროდით ლანდშაფტზე აზვირთულ ჯოჯოხეთურ ფორმირებას. ქარიშხალს საათების მანძილზე მივყვებოდით, მხოლოდ მისი ფოტოს გადასაღებად ვჩერდებოდით და ისევ მანქანისკენ მივრბოდით.
შუაღამეს ქარიშხალს დავემშვიდობეთ. ჯილდოდ კი შორს მოელვარე ღრუბლებით განათებული ღამის ცა მივიღეთ.
კით ლადზინსკი National Geographic-ისთვის გადაღებული შეერთებული შტატების ეროვნული პარკების, ჩინეთის კარსტული სვეტების, საფრანგეთის ვერდონის ხეობის და ანტარქტიდის ფოტოების ავტორია.