როცა უედელის სელაპი ცელნამგალა ვეშაპებს ამჩნევს, ის უკვე ალყაშია.

სულ რამდენიმე წამის წინ სელაპი არხეინად იწვა მცურავ ყინულზე ანტარქტიკის ერთ-ერთ სრუტეში. უეცრად წყლის ზედაპირზე სამი მონადირე ცელნამგალა ვეშაპის თავი გამოჩნდა.

500-კილოგრამიანი სელაპი ყინულის ამ ნატეხზე ზღვის მტაცებელთა უმრავლესობისთვის სრულიად მიუწვდომელი იქნებოდა, მაგრამ ეს სამი მდედრი (მატრიარქი, მისი შვილი და შვილიშვილი) იმ ასიოდე ინდივიდს შორისაა, რომლებიც ტალღით გადარეცხვის მეთოდში დახელოვნდნენ. ამ საფირმო ილეთის შესასრულებლად მწკრივად განლაგებული ვეშაპები სამიზნეში ამოღებულ ყინულს უახლოვდებიან, ბოლო წამს ერთდროულად ტრიალდებიან გვერდზე და წყალქვეშ ყვინთავენ. ეს სინქრონული მანევრი წარმოქმნის ძლიერ ტალღას, რომელიც ყინულის ნატეხს გადაუვლის, ბზარავს და სელაპს წონასწორობას აკარგვინებს. თავდასხმას მეთოდურად იმეორებენ, ყინული სულ უფრო სკდება, მესამე მცდელობაზე კი ტალღა ზღვაში აგორებს განწირულ სელაპს, რომელიც ცდილობს, ყინულის ნატეხზე აფოფხდეს და თავი შეაფაროს, მაგრამ ამაოდ – ის წყალქვეშ უჩინარდება და ცელნამგალების ლუკმა ხდება.

„შემზარავი სანახაობაა“, – ამბობს ველური ბუნების ვიდეოდოკუმენტალისტი ბერტი გრეგორი, რომელიც ათწლეულების განმავლობაში აკვირდებოდა გუნდურად მონადირე ცელნამგალების ჯგუფს, სახელად B1. მათ შეუძლიათ გამოსავლის პოვნა და გუნდური მოქმედება, მოძრაობების ზუსტად გათვლა. წყალს იარაღად იყენებენ და სელაპის მოსანადირებლად ხან ერთი ტალღაც საკმარისია; ზოგჯერ შესაძლოა 30-მდე მცდელობა და ორი-სამი საათიც დასჭირდეთ, მაგრამ ხახამშრალები თითქმის არასოდეს რჩებიან. „ეს არ არის თანდაყოლილი ქცევა; მის დასწავლასა და დახვეწას ათეულობით წელიწადს ანდომებენ“, – ამბობს გრეგორი.

თუმცა, ანტარქტიკის დათბობისა და ზღვის ყინულის ლღობის გამო უედელის სელაპები თანდათანობით უპირატესობას ანიჭებენ ცელნამგალებისთვის მიუწვდომელ ხმელეთზე ყოფნას. იმის გასაგებად, თუ როგორ უმკლავდებიან დამთბარ კლიმატს თავად ცელნამგალა ვეშაპები, მეცნიერები დააკვირდნენ B1 ჯგუფის ასიოდე ინდივიდს და დაადგინეს, რომ მათი პოპულაცია ყოველწლიურად საშუალოდ 5%-ით მცირდება. „არ ვიცით, ეს ქვეჯგუფი გადაშენდება თუ ახალ გარემო პირობებს შეეგუება“, – ამბობს გრეგორი, მაგრამ ვინაიდან ტალღით გადარეცხვის შესაძლებლობა სულ უფრო იშვიათად ეძლევათ, „ჩვენ ვუყურებთ კულტურის გადაშენებას“.