სიგნალი ზღვის ფსკერიდან
პილოტის კაბინა 109 სმ დიამეტრის ფოლადის ბურთია, მე კი მასში ისე ვარ მოთავსებული, როგორც კაკალი ნაჭუჭში. ასე 8 საათი ვიქნები ჩაკეტილი
სიგნალი ზღვის ფსკერიდან
პილოტის კაბინა 109 სმ დიამეტრის ფოლადის ბურთია, მე კი მასში ისე ვარ მოთავსებული, როგორც კაკალი ნაჭუჭში. ასე 8 საათი ვიქნები ჩაკეტილი
-
-
-
-
ბმული კოპირებულია
ჯეიმს კამერონი, მკვლევარი და რეჟისორი მრავალი წლის განმავლობაში ოცნებობდა მარიანას ღარის ფსკერზე ჩაეყვინთა. ამისათვის მას თავად უნდა დაეპროექტებინა და აეშენებინა საკუთარი საყვინთავი საშუალება, ფუტურისტული წყალქვეშა აპარატი სახელად „დიფსი ჩელენჯერი“. ამ ექსკლუზიურ ანგარიშში ის თავად გვიამბობს ფსკერზე მოგზაურობისას განცდილ ემოციებზე.
გამძვინვარებული ზღვა აჭიანურებდა ჩაყვინთვას მარიანას ღარის უღრმეს წერტილში, ჩელენჯერის ღრმულში, წყლის ზედაპირიდან დაახლოებით 11 კმ-ის სიღრმეზე. როგორც კი ოდნავ გაუმჯობესდა პირობები, კაპიტანმა ჩაყვინთვის ბრძანება გასცა და კამერონი კაფსულაში შეძვრა.
ჩემი წყალქვეშა აპარატი „დიფსი ჩელენჯერი“ წყნარი ოკეანის უზარმაზარ ტალღებზე ქანაობს. ორიოდ საათის მოუსვენარი ძილის შემდეგ, ჩაყვინთვამდე შემოწმებებს ვიწყებთ და მთელი ჯგუფი მოზღვავებული ენერგიით მუშაობს. ამ ექსპედიციის განმავლობაში ასეთ რთულ პირობებში არ ჩამიყვინთავს. გარე კამერებით ვხედავ ორ მყვინთავს. ისინი ჩემს პატარა კაბინას დასტრიალებენ და სიღრმეში ჩასაშვებად ამზადებენ.
პილოტის კაბინა 109 სმ დიამეტრის ფოლადის ბურთია, მე კი მასში ისე ვარ მოთავსებული, როგორც კაკალი ნაჭუჭში. ასე 8 საათი ვიქნები ჩაკეტილი. შიშველი ფეხები მიწყვია 180 კგ-იან ფოლადის ლიუკზე. დამწყვდეული ვარ. მხედველობის არეში ოთხი ვიდეოეკრანია, სამში გარე კამერების ხედი ჩანს, ერთი კი სენსორული სამართავი პანელია.
სრული ვერსია წაიკითხეთ ივნისის ნომერში.
