სპარსი საჭურისი

ოტომანების ჰარამხანაში საჭურისები პირველად სულთან მეჰმედის პერიოდში გამოჩდნენ. თეთრკანიანები უფრო ძნელად ეგუებოდნენ დასაჭურისებას და კასტრაციის შემდეგ ხშირად იღუპებოდნენ. შავკანიანთა უმეტესობა, კი აცილებით გამძლე იყო. ამიტომაც, მონებით მოვაჭრე არაბები აფრიკიდან შავკანიან ბავშვებს იტაცებდნენ და აჭურისებად აქცევდნენ. მე-19 საუკუნის სპარსეთის შაჰის ჰარემში, მეთვალყურეობისა და წესრიგის დასამყარებლად, საჭურისთა მთელი შტატი არსებობდა. მათ გილდიაც ჰქონდათ,სადაც ახალმიღებულთა აღზრდა უფროს საჭურისებს ევალებოდათ. გაწვრთნილი საჭურისები შაჰის ცოლებს, ხარჭებსა და ქალიშვილებს ემსახურებოდნენ. ისინი იცავდნენ ჰარამხანის შესასვლელებსაც. მთავარი საჭურისი ატყობინებდა შაჰს, როგორ იქცეოდნენ მისი ცოლები და ხარჭები და რჩევდა მათ დაწინაურებასა თუ დასჯას. ჰარამხანის ბინადარნი ყველანაირად ცდილობდნენ მთავარი საჭურისის კეთილგანწყობის მოპოვებას. მიუხედავად იმისა, რომ საჭურისები მეტწილად გაუნათლებელნი იყვნენ, ისინი აქტიურად მონაწილეობდნენ სახელმწიფო პოლიტიკაში, რადგან მათ თავად შაჰი და მისი ცოლები უჭერდნენ მხარს.