ტალღის პირისპირ
ადიდებული ზღვა კირიბატის გადაყლაპვით ემუქრება, თუმცა კუნძულელთა შემართება ურყევია
მაღალი ტალღები და ჰორიზონტზე გადაჭიმული ოკეანე. „მარავა, კარავა, ტარავა“ – ზღვა, ცა, მიწა. ამ ელემენტებისგან შედგება კირიბატელთა უძველესი სამება. ახლა ის ირღვევა. დედა ოკეანე უწინდელივით აღარ ზრუნავს ხალხზე; თითქოს ხასიათი გაუფუჭდაო, შემოჭრილი ნაკადებითა თუ ძლიერი ტალღებით იმუქრება.
დღეს „ბიბიტაკინ კანოან ბუნგის“ (ამინდის ხანგრძლივი ცვლილება) დროაო, კლიმატის ცვლილებას გულისხმობენ. ამ სიტყვების წარმოთქმისა და გაურკვეველი მომავლის ეშინიათ.
ან როგორ არ უნდა ეშინოდეთ, როდესაც მთელი მსოფლიო ლაპარაკობს, რომ კუნძულოვანი სახელმწიფოები მალე ჩაიძირება? მთავრობამაც განაცხადა, რომ კირიბატი „მოწყვლადთა შორის მოწყვლადია“. მათი გათვლებით, დედაქალაქი – ტარავის ატოლი, ერთ თაობის შემდეგ უკვე დაუსახლებელ ზონად იქცევა.
მომავალ ათწლეულებში ნალექიანობა გაიზრდება, რაც ამ ხალხისთვის ნამდვილად შვებაა. თუმცა, კოკისპირული წვიმები უფრო ექსტრემალურ ხასიათს მიიღებს და წყალდიდობებსაც გამოიწვევს. იმ ფონზე, როდესაც მტკნარი წყლის მიწისქვეშა რეზერვებს ადიდებული ზღვები ეპატრონება, შესაძლოა, სახურავზე მოგროვილმა წვიმის წყალმა გადაგარჩინოს. თუ მტკნარი წყალი გაქვთ, ყველაფერს გაუმკლავდებით. მაგრამ როდემდე, ეს უცნობია.
სრული ვერსია წაიკითხეთ ნოემბრის ნომერში.