უკანასკნელი ნადირობა

2013 წლის 31 მაისია. ეს-ესაა, საღამოს ექვსი საათი შესრულდა. თეთრ „შევროლე კობალტის“ მძღოლი ვიდეოკამერას სავარძელზე მოკალათებულ 55 წლის შტორმზე მონადირისაკენ ატრიალებს, რომელიც წამიერად გაკვირვებით აშტერდება ეკრანს. შემდეგ, კვლავ ელ-რინოს (ოკლაჰომა) მიდამოებს გასცქერის. გაავებული ქარისგან ხორბლის ყანები ავისმომასწავებლად ელვარებენ და ღელავენ. მანქანიდან არა უმეტეს 3,5 კილომეტრის მოშორებით, უსასრულო სიბნელიდან ძაბრის ფორმის ორი ღრუბელი სპირალურად მოიკლაკნება. ვიდეოფირზე მამაკაცის ხმაში არ ჩანს შიში, თუმცა – არც მეცნიერისთვის ჩვეული სიდინჯე.

ეს ტიმ სამარასია. მან ცხოვრების უმეტესი ნაწილი სახიფათო ტორნადოებთან ერთად გაატარა. ის ტორნადოებითაა შეპყრობილი. მისი მეუღლე ქეითი ირონიით ამბობს, რომ მის ქმარს „თვით დედაბუნებასთან ჰქონდა რომანი“.

ამ გაზაფხულზე ეს რომანი ჩვეულებრივზე უფრო გვიან განახლდა. „ვინ ჩაყლაპა ტორნადოები?“ – ჩიოდა იგი ტვიტერზე გამოქვეყნებულ პოსტზე. მაგრამ დადგა თვე, რომელსაც შტორმზე მონადირენი „ჯადოსნურ მაისს“ უწოდებენ.

18 მაისის დილას სამარასი ცოლს გამოემშვიდობა. ის და მისი ჯგუფის ორი წევრი – 45 წლის მეტეოროლოგი – კარლ იანგი და სამარასის 24 წლის ვაჟი – პოლი „ტორნადოს ხეივნის“ სახელით ცნობილ შუა დასავლეთის ველებისკენ გაემართნენ, სადაც მას კიდევ ერთი სიყვარული ელოდებოდა.

სრული ვერსია წაიკითხეთ ნოემბრის ნომერში.