უმანკოება დაიღუპა

გოგონას ინოსენტი ჰქვია (innocent ინგლისურად უმანკოებას, უდანაშაულობას ნიშნავს). ფოტოგრაფ ბლიზდეილისთვის იგი კონგოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ტრაგედიის სიმბოლოა. ინოსენსი დიარეით დაიღუპა, თუმცა კონგოში მკურნალობისთვის საჭირო რესურსები არსებობს. ქვეყანა მდიდარია მადნეულით, რომლისთვისაც შეიარაღებული დაჯგუფებები იბრძვიან. მაღაროელები ხშირად იღუპებიან სამუშაოზე. კონგოში ბლიზდეილი უამრავი ბავშვის დასაფლავების მოწმე გახდა. მან გადაწყვიტა სენტ-კისიტოს ობოლთა თავშესაფრისთვის, სადაც ინოსენტი გარდაიცვალა, ფული შეეგროვებინა.

ობიექტივს მიღმა

რამდენად სახიფათოა თქვენი სამუშაო კონგოში?
მარკუს ბლიზდეილი: მსგავს სიტუაციაში მუშაობისას ყოველთვის არსებობს რაღაც რისკი. ეს არ იყო ერაყი ან ავღანეთი, თუმცა ჯერ კიდევ გრძელდებოდა საველე მეთაურების მიერ გაჩაღებული ამბოხი. გესვრიან ადამიანები, რომლებმაც არ იციან ვინ ხარ ან რისთვის ხარ იქ. ძალიან ჭირს მოძრაობა და ნდობის მოპოვება. ერთხელ, მხოლოდ იმიტომ რომ უცხოები ვიყავით, მეამბოხეთა ჯგუფმა შეგვიპყრო და ერთი დღით დაგვაკავა.

რატომ ბრუნდებით ხოლმე უკან?
კონგო ის ადგილია, რომლის შესახებაც ახალ ამბებში ორ წელიწადში ერთხელ თუ მოისმენთ. იქ უფრო მეტი ადამიანი დაიღუპა, ვიდრე ნებისმიერ ცხელ წერტილში მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ: 5,5 მილიონი. მათგან 90%-ზე მეტი – შიმშილითა და სამკურნალო საშუალებებზე ხელმიუწვდომლობის გამო. სიგიჟეა, აღშფოთებული და გაოცებული ვარ, რატომ არ რეაგირებს ამაზე საერთაშორისო საზოგადოება?

გაქვთ რამის იმედი?
მაქვს. 1991 წელს აფრიკაში მხოლოდ 3 თავისუფალი დემოკრატია იყო, ახლა 25-ია, სხვადასხვა სახის. კონგოს რეჟიმი უფრო გამონაკლისი გახდება, ვიდრე ნორმა.