ვირუსის დამჭერი

ვიკი იენსენსს კოლეჯში სწავლა ახალი დაწყებული ჰქონდა, როდესაც რიჩარდ პრესტონის პოპულარული წიგნი „ცხელი ზონა“ წაიკითხა (წიგნი სასიკვდილო ვირუსებზე იყო) და გაიფიქრა – მინდა ვაკეთო ის, რასაც ეს ბიჭები აკეთებენ. დღეს სწორედ ამ საქმითაა დაკავებული. 38 წლის ასაკში ის აშშ-ის მთავრობის ინტეგრირებული კვლევითი ცენტრის (ფორტ-დეტრიკი, მერილენდის შტატი) ბიოუსაფრთხოების IV დონის ლაბორატორიის (ცხელი ზონა) ვირუსოლოგია. მისი გუნდი სასიკვდილო ვირუსების საწინააღმდეგო მედიკამენტებისა და ვაქცინების შექმნაზე მუშაობს.

როგორ იწყება ჩვეულებრივი დღე თქვენთვის?

დილას ბევრ ყავას არ ვსვამ, ხშირად რომ არ ვირბინო ტუალეტში. ასე რომ არა, ყოველი გასვლისას შვიდწუთიანი სადეგაზაციო შხაპი დამჭირდება.

ამასთან ერთად უნდა მოგეხსნათ ჰერმეტული სკაფანდრი? როგორ მუშაობს ის?

სულ რაღაცაზე ხართ მიბმული. ჰაერი შლანგით მოგეწოდებათ. ამასთანავე, სკაფანდრი შეკუმშულია. თუ გაიხვრიტა, ჰაერი გამოვარდება და ყველა ვირუსს გარეთ გამოიტანს.

თქვენი სკაფანდრი როდესმე გახვრეტილა?

არა.

ისეთი პირი უჩანს, რომ ებოლა აღარ შეგვაწუხებს.

შემთხვევათა რაოდენობა მატულობს. თუმცა გარდაცვლილი ადამიანების რიცხვით, თუნდაც გრიპით გარდაცვლილებს ვერ შეედრება. ის მომაკვდინებელია და ჯერჯერობით შესაბამისი დადგენილი მკურნალობაც არ არსებობს. ამიტომ ებოლას ბიოუსაფრთხოების თვალსაზრისით დიდი ყურადღება ეთმობა.

რა გზებით გადადის ებოლა?

ჯერჯერობით ვიკვლევთ. სავალალო იქნება, თუ ის აირ-წვეთოვანი გზით გადამდებიც გახდა.

ასეთ სასიკვდილო ვირუსებთან მუშაობა არ გაშინებთ?

იცით, არც ისე. სახუმაროა, ზოგჯერ მეშინია ვირუსების, მაგრამ მხოლოდ უკონტროლო გარემოში. როდესაც ვაჟი შემეძინა, ის ძალიან ცუდად იყო. ავიღე ებოლას ვირუსის ფორმის რბილი სათამაშო და ჩავუდე საწოლში. დედამ მკითხა: „რატომ ჩაუდე ებოლა საწოლში?“ მე ვუპასუხე: „სხვა ვირუსებისა და დაავადებებისგან რომ დაიცვას“.

თქვენს ვაჟს ისევ აქვს ებოლას სათამაშო?

კი. 5 წლისაა და ღამით მასთან ერთად სძინავს.