ჩრდილოეთ პოლუსიდან 925 კილომეტრში, ჩრდილო-აღმოსავლეთ გრენლანდიაში მდებარე დანიური სამხედრო საგუშაგოს, სახელწოდებით „სადგური ნორდი“ ყოველდღიური საქმიანობა უმთავრესად სამეცნიეროა. არქტიკის დათბობა დედამიწის ნებისმიერ სხვა წერტილთან შედარებით ყველაზე სწრაფად მიმდინარეობს. კლიმატის ცვლილების შემსწავლელი მეცნიერებისთვის ამ ბაზას ერთი უპირატესობა აქვს, ის თან მოშორებულია, მდებარეობს ჩრდილოეთით თითქმის 82 გრადუსზე (მსოფლიოს უდიდესი ეროვნული პარკის ფარგლებში) და, ამავე დროს, მაინც ხელსაყრელია მისადგომად ასაფრენი ბილიკის წყალობით. არქტიკა გლობალური გაგრილების სისტემის ნაწილია და რადგან სულ უფრო ზრდადი ტემპერატურა ზღვის ყინულის გაქრობას აჩქარებს, ეს სისტემაც თანდათან იმსხვრევა. მსოფლიოს სხვადასხვა მხრიდან ჩამოსულ მკვლევართათვის ეს საუკეთესო ადგილია ყინულზე, ზღვასა და ატმოსფეროზე მონაცემთა შესაგროვებლად დროის სხვადასხვა მონაკვეთში ცვლილებების გაზომვის მიზნით. ეს სწორედ ის მონაცემებია, რომელთა წყალობითაც მეცნიერები იმედოვნებენ, რომ იწინასწარმეტყველებენ, რა ბედი ელის ჩვენს პლანეტას.

სადგურ „ნორდს“ პოლიტიკური მიზანიც აქვს და მას სამხედროები ამიტომაც ხელმძღვანელობენ. დანიას ამ რეგიონზე საერთაშორისოდ აღიარებული სუვერენიტეტის მოთხოვნა აქვს, მაგრამ მის შესანარჩუნებლად აქ ყოფნის დემონსტრირება უწევს. ამ ადგილას მცხოვრები ექვსი სპეციალისტისთვის – რომლებიც დანიის შეიარაღებული ძალების ჯარისკაცები და თითქმის ყოველთვის მამაკაცები არიან – 26-თვიანი მივლინებისას სადგური „ნორდი“ სახლს წარმოადგენს.

სადგური, რომელიც 1952 წელს ამოქმედდა, პირველ ყოვლისა, მეტეოროლოგიური ცენტრის სტატუსით, არსებითად საკუთარი აეროპორტის მქონე მცირე სოფელია. აქ 25-ზე მეტი ნაგებობაა, მათ შორის, საერთო საცხოვრებლები, სამუშაო სივრცეები, გენერატორის ფარდული, სამზარეულო და საზოგადოებრივი ცენტრი.

კამპუსი საკმარისად დიდია საიმისოდ, რომ ამ სახიფათო, მაგრამ ლამაზ გარემოში მსოფლიო დონის სამეცნიერო საქმიანობის საწარმოებლად საჭირო ინფრასტრუქტურა უზრუნველყოს. ჯარისკაცები ასაფრენ ბილიკებს წმენდენ, თვითმფრინავებს საწვავით ავსებენ, ყაზარმებს ასუფთავებენ, სატვირთო თვითმფრინავებით ჩამოტანილ საკვებს იცავენ, ახლომდებარე მყინვარული ტბიდან იღებენ წყალს და მოწყობილობების შეკეთებას უზრუნველყოფენ. ზამთარში ექვსი მათგანი – რვა, ძაღლებსაც თუ მიათვლით – თვეობით მარტონი რჩებიან თანამგზავრული კავშირის ამარა, რომელიც ელფოსტისა და ტექსტური შეტყობინებების მიღება-გაგზავნის საშუალებას იძლევა. ტელეფონით სარგებლობა ყველას განსაზღვრული დროით შეუძლია. 

სრული ვერსია წაიკითხეთ სექტემბრის ნომერში.

ჯენიფერ კინგსლის მიერ National Geographic-ისთვის მომზადებული უკანასკნელი სტატია რუსეთში ჩუკოტკის რეგიონის ქალებზეა. ესთერ ჰორვათი გერმანიაში მცხოვრები ფოტოგრაფია, რომელიც პოლარულ რეგიონებს აღბეჭდავს.