მოძრაობაში: შავფარფლება ზვიგენები (Carcharhinus limbatus) სამხრეთ აფრიკის ალივალის მარჩხობში დაცურავენ. ფოტოები და ტექსტი აღებულია ტომას პეშაკის წიგნიდან Wild Seas, რომელიც National Geographic-მა გამოსცა.

ზვიგენებზე შეყვარებული

ზვიგენების სიყვარულმა კონსერვაციონისტი-ფოტოგრაფის კარიერა აარჩევინა, ახლა კი იგი ცდილობს, თავისი აღტაცება სხვებსაც გაუზიაროს.

ტექსტი: თომას პეშაკი

ფოტო: თომას პეშაკი

ბმული კოპირებულია

ივლისი, 2022

რუბრიკა: თვალსაჩინო

ზვიგენები მღელვარებას და შიშს იწვევენ. პეშაკი ცდილობს, შიში აღტაცებად აქციოს.

როდესაც 60 წლის დედაჩემი ოკეანეში ჩავუშვი, მის სიახლოვეს დიდი თეთრი ზვიგენი მოცურდა. დედაჩემმა ზვიგენს შეხედა და წყალქვეშ გაუჩინარდა. როდესაც ამოყვინთა, მძიმედ სუნთქავდა, მაგრამ იღიმებოდა. ალბათ იმიტომ, რომ ზვიგენებისგან ფოლადის გალია იცავდა.

რაც თავი მახსოვს, მინდოდა ზვიგენების სიყვარული ყველასთვის გამეზიარებინა. პირველი ზვიგენი 16 წლისამ ეგვიპტეში, სინის ნახევარკუნძულზე ვნახე. ბარაკუდებს შორის სამი შავფარფლება ზვიგენი დაცურავდა. მიახლოება ვცადე, მაგრამ ძლიერმა დინებამ რიფამდე გამრიყა. როდესაც ხალხს ამ სამოყვარულო ფოტოებს ვუჩვენებდი და ვუხსნიდი, რომ პატარა ლაქები ზვიგენები იყვნენ, უნდობლად მიღიმოდნენ: „ჰო, აბა რა“. მას შემდეგ ჩემს მთავარ მიზნად ზვიგენებთან კიდევ უფრო ახლოს მისვლა იქცა.

სიცოცხლის ხე: შავფარფლება ზვიგენები მანგროს ტყის ქვეშ. ზვიგენის მრავალი სახეობისთვის ალდაბრის ატოლის მანგროები (სეიშელის კუნძულები) სალიფსიტეც არის და სანადირო ადგილიც. აქ ინდოეთის ოკეანის ყველაზე ჯანმრთელი ზვიგენები ბინადრობენ. სეიშელის კუნძულებზეა სენტ-ჯოზეფის ატოლიც, რომელიც საზღვაო ბიომრავალფეროვნებით და ზღვის ფრინველების კოლონიებით გამოირჩევა. მის გარშემო არსებული წყლები დაცულ ზონად 2020 წელს გამოცხადდა.

ღამის სკოლა: სინათლის შუქზე, ბასას-და-ინდიას ლაგუნაში, გალაპაგოსის ყმაწვილი ზვიგენების შეკრება ჩანს. ზვიგენები პეშაკს მარჯნის რიფამდე გაჰყვნენ და შუქის გარშემო ტრიალებდნენ.

სტუმრები ზემოდან: ვეშაპისებრი ზვიგენი მტვერსასრუტივით ისრუტავს პლანქტონს. ფონზე შნორკელით მცურავი ტურისტები ჩანან, რომლებიც მსოფლიოს უდიდესი თევზის ველურ ბუნებაში სანახავად მალდივის კუნძულებზე ჩადიან.

საზღვაო ბიოლოგიიდან ფოტოგრაფიაზე გადავერთე და ოცი წელია, რაც ზვიგენებს აღვბეჭდავ. ხშირად მეკითხებიან, რა არის ყველაზე სახიფათო ჩემს საქმეში. სტატისტიკის მიხედვით, ჩემი ცხოვრების ყველაზე სახიფათო საქმიანობა გზების გადაკვეთა, მანქანის ტარება და ტოსტერში პურის გახუხვაა. ზვიგენები არ არიან ისეთი საშიშები, როგორც გამოჰყავთ, თუმცა ზოგიერთი მათგანი მართლაც საზარელი მტაცებელია. მათთან ურთიერთობა პრივილეგიაა, რომელსაც პატივისცემით, თავმდაბლობით და ერთგულებით ვეკიდები.