მიგრანტების ფეხდაფეხ
პოლ სალოპეკი დედამიწის პირველ მოგზაურთა ბილიკებს მიუყვება და ისტორიულ ამბავს მოგვითხრობს ხალხის მასობრივი მიგრაციების შესახებ, უკეთესი ადგილის ძიებაში.


მიგრანტების ფეხდაფეხ
პოლ სალოპეკი დედამიწის პირველ მოგზაურთა ბილიკებს მიუყვება და ისტორიულ ამბავს მოგვითხრობს ხალხის მასობრივი მიგრაციების შესახებ, უკეთესი ადგილის ძიებაში.
თითქმის 7 წელი სრულდება, რაც მიგრანტებს დავყვები. მოგზაურობა 2013 წლის ზამთარში დავიწყე, როდესაც ჰერტო-ბურიდან დავიძარი, Homo sapiens-ის უძველესი ნამარხების ველი მოვიტოვე ეთიოპიის ჩრდილოეთით და ფეხით გავუყევი პიონერი მიგრანტების ნაკვალევს: მოგზაურობა, რომელიც დედამიწის პირველი კოლონიზებით დასრულდა ქვის ხანაში და კაცობრიობის დღევანდელი სახე განსაზღვრა.
თუმცა, შეიცვალა კი?
გაეროს ანგარიშით, დღეს მილიარდ ადამიანზე მეტი (ყოველი მეშვიდე ადამიანი დედამიწაზე) ფეხით მიგრირებს მშობლიური ქვეყნის ფარგლებსა თუ საერთაშორისო საზღვრებში. მილიონობით მათგანი გაურბის ძალადობას. კიდევ უფრო დიდი ნაკადი ეკონომიკური მიზეზით სერავს ჰორიზონტს. მიგრაციული ტალღების არნახულ აზვირთებას იწვევს ასევე გლობალური საბაზრო სისტემა, რომელიც სრულიად არღვევს სოციალური დაცვის სისტემებს; მოქმედი ფაქტორია კლიმატის ინტენსიური ცვლილებაც; და ადამიანის მისწრაფება უკეთესი საცხოვრებელი პირობებისადმი, რასაც სოციალური მედია კვებავს და მუხტავს. მსოფლიო მიგრანტების საერთო რაოდენობით სახეზეა უდიდესი დიასპორა, რომელიც კი კაცობრიობის ისტორიას ახსოვს.
დღეში 25 კილომეტრს ვფარავ. გზად ლტოლვილთა და მიგრანტების ნაკადს შევერევი ხოლმე ერთი-ორი სიტყვის გასაცვლელად.
რა შეგვიძლია ვთქვათ ჩვენს გადასახლებულ ძმებსა და დებზე?
ვცდილობ გავიგო, თუ როგორ ძერწავს თავად მოგზაურობა მიგრანტებს, რომელთა წარმოდგენებშიც `სახლი“ ახლა წინ გადაშლილ გზებზე გადის. როგორ მიიღებთ მათ, გაშლილი ხელებით, თუ გამყოფ კედლებს ამოუშენებთ? არც ეგაა მთავარი. ერთი რამაა არსებითი: კაცობრიობის გადაადგილების ახალი ტალღა ყველა ჩვენგანს მისწვდა. მსოფლიო ბანკის პროგნოზით, 2050 წლისათვის სუბსაჰარულ აფრიკაში, სამხრეთ აზიასა და

უკიდურესი რისკი
მიგრანტებს აჩერებს და აკავებს ჯიბუტის სანაპირო დაცვა. ისინი ფეხით მოუყვებოდნენ ეთიოპოას, სომალისა და ერიტრეას, შემდეგ გემის კაპიტანს გადაუხადეს ფული, რომ მას ისინი წითელ ზღვაზე გადაეყვანა. მსგავსი მოგზაურობისას ყოველწლიურად ასობით მოგრანტი იღუპება.
ლათინურ ამერიკაში შესაძლოა 140 მილიონზე მეტ ადამიანს მოუწიოს მიგრაცია კლიმატის მკვეთრი ცვლილების გამო. და ეს მაშინ, როდესაც მხოლოდ 10 მილიონი ეკომიგრანტიც კი ყველა სამიგრაციო ბილიკს გადაავსებდა, რაც მთელ აღმოსავლეთ აფრიკაში გადის.
რამდენად ძლიერია გამგზავრების მუხტი? მიატოვო, რაც გიყვარს? იხეტიალო შეუცნობელ სამყაროში მთელი შენი „ავლადიდებით“, რის ტარებასაც ხელით შეძლებ? ასეთი მოტივაცია სიკვდილის შიშსაც ამარცხებს.
და მაინც, ადამიანის დაუდგრომელი ბუნების ამ ეპიკურ ისტორიაში ერთი საიდუმლო მჟღავნდება: როგორც ჩანს, სწორედ შიდა მიგრაციებია, რომელიც მსოფლიოს შეცვლის.
სრული ვერსია წაიკითხეთ აგვისტოს ნომერში.
გაჰყევით National Geographic-ის საზოგადოების წევრ პოლ სალოპეკს მსოფლიო მოგზაურობაში ბმულზე: outofedenwalk.org და natgeo.com. ჩვენი ჟურნალის ეგიდით ჯონ სტენმაიერი ფოტოებით აშუქებდა პოლის ნაბიჯებს.