რუდი როი

სოციალური სამართლიანობით გატაცებას რუდი როი თავის მშობლიურ იამაიკას უკავშირებს, ხელოვნების სიყვარული დედისგან აქვს, ხოლო ცნობისმოყვარეობა − მამისგან. ახლა როი თავად არის მამა და თავის ვაჟიშვილებს დოკუმენტურ ფოტოგრაფიაზე მოუთხრობს.

ჩემი ვაჟები 12 და 15 წლისანი არიან. ზოგჯერ ვსხდებით და მიმდინარე მოვლენებს განვიხილავთ. ჩვენ ვისაუბრეთ ჯორჯ ფლოიდის შესახებ. ჯორჯი 25 მაისს, პოლიციელის მიერ კისერზე მუხლის ძალისმიერი მიბჯენით გარდაიცვალა.

მე ვუამბობდი შვილებს, რომ როდესაც ეკლესიაში დასვენებული ჯორჯის გადასაღებად შესვლის ნება დამრთეს, პირველი 12 წუთი ფოტო არ გადამიღია. მინდოდა ჯორჯის ცხედრისთვის პატივი მიმეგო და მადლობა გადამეხადა მისი სიცოცხლისთვის, მადლობა ყველა იმ შესაძლებლობისთვის, რომელიც მისი სიკვდილით მოგვეცა.

მე მინდოდა ჩემს შვილებს გაეცნობიერებინათ ის, რომ ანჯელა დევისისა და ბრეონა ტეილორის ფოტო, ჟურნალ Vanity Fair-ის ყდაზე ისე უბრალოდ არ ხვდება. რასობრივი სამართლიანობის საკითხების მიმართ ასეთი ინტერესი სწორედ ამ ადამიანების სახელებს და მათ გვერდით დასმულ ჰეშტეგებს უკავშირდება. ჩემთვის მნიშვნელოვანი იყო, რომ ჩემი შვილები მიმხვდარიყვნენ, რას ნიშნავდა ჩვენთვის ეს სიკვდილი; რომ ეს არ იყო უბრალოდ კიდევ ერთი მკვდარი ადამიანი ჰეშტეგით; ეს იყო ახალი სიცოცხლის დასაწყისი, ახალი ხმა და ახალი ბიძგი. ჩვენი საქმეა, ყველაზე პოზიტიური კუთხით ჩავერთოთ ამ ბრძოლაში.

ჩემი ვაჟიშვილები დამოუკიდებლად გარეთ ვერ გადიან და ამის მიზეზიც გაცნობიერებული აქვთ. მათ არ შეუძლიათ, რომ ხელი მოჰკიდონ ველოსიპედებს და გარეთ გავიდნენ ჩემი ან თავიანთი დედის გარეშე. ეს არის მათი რეალობა.

მე მათ  ყოველთვის ვეუბნები, რომ სიყვარულით იცხოვრონ – საკუთარი თავისა და კულტურის მიმართ სიყვარულით. ჩემს შვილებს ნახევრად ჩინელი დედა ჰყავთ, მე კი იამაიკელი ვარ, ამასთანვე, ისინი არიან ამერიკელები და ამ კულტურაში ცხოვრობენ.

მე ვცდილობ, რომ ჩვენი სამყარო მათ ერთ მთლიანობად აღიქვან და ამავდროულად, აფასებდნენ თავიანთი წინაპრების კულტურას. ჩვენ გულწრფელად უნდა შევიყვაროთ ჩვენი კულტურა, რომ შევძლოთ მასში ცხოვრება. – პიტერ გვინისთვის მონათხრობი

შეიგრძენი ისტორია ფოტოებით

ვრცლად