ესეი

ამერიკაში კაცისთვის გადახდილ 1 დოლარზე ქალს ნაკლებს უხდიან, ხანდახან ნახევარსაც კი. რით ვერ ამოვძირკვეთ უთანასწორობა?

რასა სოციალური მახასიათებელია და არა ბიოლოგიური ნიშან-თვისება. ეს სამეცნიერო შეთანხმებაა – მაშ, რატომ შეაქვს ამაში ბევრს ჯერ კიდევ ეჭვი?

თბილისი – ორი უდიდესი იმპერიის – ირანის (პართიის) და რომის კულტურათა შეხვედრის ადგილი.

ისევე როგორც მთელ საქართველოში, წინდების ქსოვა საინგილოშიც ქალების საქმედ მიიჩნეოდა. ყმაწვილქალობაში ახალშესული გოგონები ხელსაქმეში უკვე კარგად იყვნენ გაწაფულები.

უახლესი კვლევის თანახმად, სოციალური ჩვევები საფრთხისა და ავადმყოფობის მოსაგერიებლად გამოგვიმუშავებია

ველური ბუნების დაცვისაკენ მიმართული დაფინანსება ფოკუსირებულია ქარიზმატული სახეობების კონსერვაციაზე. მგონი, დროა, გადავხედოთ ამ მიდგომას.

აფროამერიკული ოჯახებისთვის მიწისადმი დამოკიდებულება არასოდეს ყოფილა მარტივი. ჩვენთვის ის განასახიერებს დანაკარგს, ოცნებებს, უსამართლობას და მხოლოდ საკუთარი თავის იმედზე ყოფნას.

იქნებ კლიმატის ცვლილებით წარმოქმნილ ხანძრებს, ქარიშხლებსა და ვირუსებს ის უნდა ეწოდოს, რაც არის: ადამიანის მიერ გამოწვეული ბუნებრივი კატასტროფა.

მოგზაურობა რაციონალური ქმედება არ გახლავთ, თუმცა ის გენებში გვაქვს. აი, რატომ უნდა დაიწყოთ შემდეგი მოგზაურობის დაგეგმვა ახლავე.

სიახლოვის ნაკლებობას ყველაზე მეტად დღესასწაულებისას ვგრძნობთ, თუმცა ამ პირქუშ დროებაშიც კი შეგვიძლია სიყვარულისა და სინათლის შეგრძნება.